Pre moju lásku

Chcem sem napísať jeden príbeh....Bolo raz jedno diewcatko,taka mala zabka,ktora uz w ziwote zazila smutok, radost, beznedej, lasku, nenawist... Proste secko co ti ziwot hadze pod nohy. Bola mlada a strasne naiwna. Jedno leto vsak opet zacitila lasku a nadej.Bolo to na dowolenke. Stretla tam JEHO. Bol mily pekny, presne taky aky mal byt. Nebolo nic krajsie ako ked boli spolu.Wedela ze sa opet sklame, popali, ale w kutiku srdca werila ze to dopadne dobre. Stacilo, ze ho widela a cely ziwot znowa dawal zmysel. O 3 dni musela odist. Tusila ze ho uz nikdy neuwidi, wed bywal daleko, no aj taq werila. Az ked prisla domow wsetko sa zmenilo. Napisala mu co k nemu citi, napisala mu to, co este nikomu inemu. Pozbierala posledne kusky lasky, dowery, odwahy a wsetko wsadila NANHO. Wlozila mu swoje srdce do ruk a werila ze pochopi...Ked sa zdalo ze wsetko bude dobre, prestal si ju wsimat, ignorowal ju.. Iba jednoducho napisal, ze nechce jej robit zle a bude lepsje ked uz si nebudu pisat. W tej chwili zacitila taku bolest, aka sa ani opisat neda, wyhrkli jej slzy, ale zmohla sa este na to aby ho poprosila o priatelstwo. Nechcela nic ine len kazdy den wedet ako sa ma, ci ho nieco netrapi, z coho je stastny, ako sa mu dari.... No prislo jej len jedno slowicko. NIE. Jedno slowo, tri psmenka stacili na to aby rozdrwili aj poslednu cast srdca, ktorou este dokazala mat rada. Olutowala wsetko co mu w ten den powedala. Bolo to najhorsje co mohol urobit. Citila taku bolest ako este nikdy. NIKDY!!! Newedela preco, jednoducho to bolo taq. Proste ju namotal a potom odhodil.. Plakala celu noc. Chcela lasku, no stacilo aj priatelstwo. Ale nedostala nic. Snazila sa aby jej prepacil, aj ked sama newedela co. Wed mu len powedala prawdu. Co sprawila zle?? Nechapala to. Trpela. A chcela wedet odpowed. Ale aj taq lubila. Mozno je naiwna ale este stale weri...